Urodził się 15 lipca 1894 r. w Chełmcach pow. Strzelno. Syn Wiktora i Marii z Pechnów. Brat Ignacego (zob.), Juliana (zob) i Wiktora (zob.).
Działacz POW Zaboru Pruskiego.
Uczestnik powstania wielkopolskiego oraz walk z bolszewikami. Z dniem 1 kwietnia 1920 r. otrzymał stopień por. art.
Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r., służył w 23 pap, zaś w latach 1923-1924 w Oddz. IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej, po czym powrócił do pułku, gdzie dowodził baterią. Od 1 kwietnia 1925 r. przebywał na sześciomiesięcznym kursie dowódców dyonów w Szkole Strzelań Artylerii w Toruniu. W okresie od października 1925 do lipca 1926 r. oficer 4 samodzielnej baterii plot w 4 pac. Następnie dowódca 2 baterii 8 dapl. Awansowany 1 stycznia 1927 r. na mjr. art., od lipca 1928 r. dowodził III dyonem szkolnym w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. W kwietniu 1932 r. objął funkcję dowódcy dyonu 7 pac. Z dniem 1 stycznia 1933 r. awansował na ppłk. art. W kwietniu 1934 r. został kwatermistrzem tego pułku, zaś w grudniu zastępcą dowódcy 17 pal. Od końca sierpnia 1939 r. dowódca Ośrodka Zapasowego Artylerii Lekkiej nr 1 w Zajezierzu koło Dęblina.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Wraz z ośrodkiem ewakuowany na Wołyń.
Poległ 17 września 1939 r. we wsi Kowel pod Kowlem.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; J. Łukasiak, Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego, Pruszków 2000; „Monitor Polski” nr 245/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; informacje Tadeusza Łaszczewskiego.