Urodził się 17 listopada 1874 r. w Jordanowie. Syn Ignacego i Tekli.
Ukończył gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie (1897 r.). W 1897 r. podjął studia na Wydz. Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po roku przeniósł się na Wydz. Filozoficzny i 6 listopada 1903 r. uzyskał absolutorium.
Pracował jako nauczyciel języka polskiego i niemieckiego w gimnazjum w Bochni (1904 r.), a potem (ok. 1912 r.) – w Tarnowie.
Poeta, publicysta. Pisał pod ps. „Nygi” i „Stanisław Berdyszyński” m.in. wiersze dotyczące czynu niepodległościowego podczas I wojny światowej.
W czasie I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Od 24 sierpnia 1914 r. służył w plut. kawalerii sztabowej przy Komendzie Legionów, a potem w 2 puł LP. Służył też w 6 pp LP. Uzyskał stopień wachm.
Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. kaw. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Członek Zw. Legionistów Polskich. Należał do Koła 2 puł LP.
Zmarł 23 maja 1937 r. w Krakowie.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850-1918 t. III, Kraków 1999; „Monitor Polski” nr 177/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; A. Roliński, A gdy na wojenkę szli Ojczyźnie służyć. Pieśni i piosenki żołnierskie z lat 1914-1918, Kraków 1989; A. Romanowski, Rozkwitały pąki białych róż… Wierze i pieśni z lat 1908-1918 o Polsce, o wojnie i o żołnierzach, Warszawa 1990; Zgon poety legionowego, „Naród i Wojsko” nr 22/1937.