Bojownikom niepodległości

Edmund Furmański

(1899–po 1945)

Urodził się 6 listopada 1899 r. w Chruszczynach (?). Syn Antoniego i Marii z Pieszaków.

W czasie I wojny światowej w POW ps. „Kruk”.

Po 1918 r. w WP. Ukończył Szkołę Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy i z dniem 15 sierpnia 1931 r. został mianowany ppor. piech. Przydzielony do 80 pp. Awansowany 1 stycznia 1934 r. na por. piech., wiosną 1939 r. przebywał na kursie specjalistycznym.

Podczas kampanii 1939 r. był dowódcą komp. gospodarczej 80 pp. Na tym stanowisku wziął udział w bitwie pod Mławą i w obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny m.in. w oflagu X B w Nienburgu i II C w Woldenbergu.

Zmarł po 1945 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerski 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.