Bojownikom niepodległości

Edmund Grunwald

(1897-po 1945)

Urodził się 13 czerwca 1897 r. w Stawie. Syn Antoniego i Marii z Janowskich.

Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie z tym jednak, iż został pozostawiony w służbie czynnej. Mianowany 1 września 1921 r. ppor. rez. adm. gosp., co najmniej od 1923 r. służył w 1 psk. Przemianowany na oficera służby stałej i awansowany 1 września 1923 r. na por. adm. gosp. kaw., w 1928 r. był oficerem żywnościowym tego pułku. Awansowany 19 marca 1937 r. na rtm. kaw., wiosną 1939 r. sprawował wówczas funkcję oficera mobilizacyjnego 1 psk.

Podczas II wojny światowej w czasie kampanii 1939 r. dowodził 4 szw. 1 psk. Brał udział w walkach na Lubelszczyźnie. Następnie uczestniczył w działalności konspiracyjnej w szeregach AK ps. „Jarema”. Od maja 1942 r. do stycznia 1943 r. był dowódcą IV Rejonu (Otwock). Zagrożony aresztowaniem, przeszedł do VII Rejonu (Ożarów). Awansowany na mjr. kaw., sprawował funkcję jego dowódcy.

Zmarł po 1945 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Był żonaty.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1932
Źródła

L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 64/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928,1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.