Urodził się 15 sierpnia 1897 r. w Ostrzeszowie. Syn Ignacego i Anny z Pierzyckich.
Od listopada 1918 r. w WP. Ukończył kurs szkoły podchorążych. Brał udział w wojnie z bolszewikami – był oficerem łączności XXXIV BP.
Zweryfikowany jako por. łączn. z 1 czerwca 1919 r., służył w 3 płączn. W 1923 r. przydzielony do szefostwa łączności OK nr IV. Następnie oficer łączności 70 pp i 1 płączn. Od 31 lipca 1925 r. w szefostwie łączności OK nr IV. Od 31 lipca 1926 r. przebywał na ośmiomiesięcznym kursie doszkolenia oficerów łączności w Obozie Szkolnym Wojsk Łączności w Zegrzu. Następnie był m.in. dowódcą 4 komp. w Szkole Podchorążych Łączności. Z dniem 1 stycznia 1928 r. awansował na kpt. łączn. Od 1929 r. szef łączności 10 DP. W 1931 r. został referentem w szefostwie łączności MSWojsk. Od 1934 r. szef łączności 23 DP. 1 stycznia 1936 r. awansował na mjr. łączn.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Walczył m.in. na Śląsku i Lubelszczyźnie. Po kapitulacji Armii „Kraków” w rejonie Tomaszowa Lubelskiego (20 września) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 293/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006..