Urodził się 16 listopada 1898 r. w Warszawie. Syn Mieczysława i Katarzyny z Borettich.
W czasie I wojny światowej w POW i w Polskiej Sile Zbrojnej.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 9 pp leg. W latach 1925–1927 studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. SG piech., w tym też roku pozostawał w dyspozycji dowódcy OK nr II. W 1932 r. służył w Szkole Podchorążych Piechoty, a w 1935 r. w dowództwie 21 DPG. 1 stycznia 1936 r. awansował na mjr. dypl. piech. Następnie w rezerwie lub stanie spoczynku.
Po II wojnie światowej zamieszkał w Stanach Zjednoczonych.
Zmarł w 1972 r. i został pochowany na Cmentarzu Mount Olivet w Calhoun County, Michigan.
Odznaczony czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; „Monitor Polski” nr 102/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.