Edmund Lewit

Urodził się 16 listopada 1896 r. w Suwałkach. Syn Aleksandra i Stanisławy z Dziemianów. Wnuk powstańców 1863 r.

W latach 1906-1909 kształcił się w szkole Polskiej Macierzy Szkolnej w rodzinnym mieście, a następnie do rosyjskiej szkoły miejskiej.

Od 1912 r. był czeladnikiem szewskim. W latach 1916-1918 pracował jako robotnik kolejowy w Suwałkach i Oranach.

Od lutego lub marca 1918 r. w POW ps. „Biały”. Brał udział w akcjach zdobywania broni. Od lipca 1919 r. służył jako kurier na terenie Suwałk i Augustowa. Następnie mianowany sekcyjnym. Uczestnik powstania sejneńskiego. Służył w 1 komp. grupy „Sumowo”. Brał udział w walkach z Litwinami o Sejny i Giby. Podczas odpierania ataku wojsk litewskich na Sejny 25 sierpnia wynosząc rannego Jana Sadłowskiego wpadł do rowu z wodą, skutkiem czego wywiązała się ciężka choroba płucna. Przez trzy miesiące leczył się, po czym został uznany za inwalidę wojennego z 40% uszczerbkiem zdrowia.

Od 1920 r. w Policji Państwowej. W lipcu 1920 r. z oddziałami polskimi opuścił Suwałki i w rejonie wsi Bogusze-Prostki przekroczył granicę Prus Wschodnich. Internowany w obozie w Orzyszu, skąd zbiegł po trzech tygodniach i powrócił do Suwałk.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym miescie. W 1923 lub 1924 r. przyjęty w stopniu st. uł. jako nadterminowy do 2 puł (wg innych danych w szeregach 41 pp i 2 puł uzyskał stopień sierż.). Później był kierownikiem pułkowych warsztatów szewskich.

W latach 1927-1929 był robotnikiem pracującym w firmach prywatnych, a później pracował jako tabelowy i magazynier w Powiatowym Zarządzie Drogowym.

Od 1930 r. był agentem placówki wywiadowczej KOP w Suwałkach.

Członek PPS, Zw. Peowiaków, Zw. Rezerwistów i Federacji Polskich Zw. Obrońców Ojczyzny.

Podczas II wojny światowej pracował jako inkasent w Magistracie Suwałk.

30 października 1944 r. wstąpił do Milicji Obywatelskiej. Przydzielony do posterunku w Suwałkach, 16 grudnia w stopniu kpr. został komendantem posterunku MO w Tartaku. 28 lipca 1945 r. awansował na sierż.

Zamordowany 26 września 1945 r. w Sobolewie w czasie próby wylegitymowania sowieckiego ppłk. Pierogowa.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Pozostawał w nieformalnym związku z Jadwigą Olszewską, z którą miał czworo dzieci.