Urodził się 16 marca 1884 r. w Warszawie. Syn Antoniego i Feliksy z Żochowskich. Brat Leonarda (zob.).
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako mjr piech. z 1 czerwca 19119 r., w 1923 r. pozostawał na tymczasowym stanowisku w rezerwie oficerów sztabowych DOK nr I w Warszawie. Awansowany z dniem 15 sierpnia 1924 r. na ppłk. piech., służył w 71 pp (1924). Następnie przebywał na praktyce poborowej w Warszawie. Aresztowany pod zarzutem korupcji przy prowadzeniu polityki poborowej. 28 listopada 1927 r. przez Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie został skazany na siedem miesięcy więzienia. W 1928 r. pozostawał w dyspozycji dowódcy OK nr I. Wkrótce potem został przeniesiony w stan spoczynku.
Mieszkał w Warszawie.
Zmarł 26 czerwca 1948 r. i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie kwat. A-12.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1910 r.) z Aleksandrą Smoleńską, miał dwoje dzieci m.in. syna Tadeusza.
R. Kasprzycki, Powiatowe Komendy Uzupełnień i Komisje Poborowe przed 1939 rokiem: przypadki patologii w wojskowej i cywilnej administracji, „Niepodległość i Pamięć” nr 3/2017; „Monitor Polski” nr 259/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.