Urodził się 2 listopada 1898 r. w Mogile (obecnie część Krakowa). Syn Jana.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich.
Od 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem 80 pp (1923, 1924) i 20 pp (1928). Awansowany 1 stycznia 1931 r. na kpt. piech., w 1932 r. służył w 35 pp. Od stycznia 1937 r. sprawował funkcję kwatermistrza morskiego dyonu lotniczego.
Na tym stanowisku uczestniczył w kampanii 1939 r. Po kapitulacji załogi Helu (2 października) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej do 30 stycznia 1945 r. w oflagach X B Nienburg, XVIII C Spittal, II A Prenzlau i II C Woldenberg. Uczestniczył w obozowym ruchu oporu.
Uwolniony przez Armię Czerwoną, zamieszkał w kraju.
Zmarł 11 grudnia 1967 r. w Gdyni.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Kadry morskie Rzeczypospolitej t. II, Gdynia 1996; „Monitor Polski” nr 29/1932, 23/1934; J. Pawlak, Pamięci lotników polskich 1918-1945, Warszawa 1998; J. Pawlak, Polskie eskadry w wojnie obronnej wrzesień 1939, Warszawa 1991; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.