Urodził się 7 października 1888 r. w Warszawie. Syn Franciszka i Julianny z Jaglińskich.
Ukończył dwuklasową szkołę miejską w Warszawie, po czym wstąpił na praktykę zecerską do administracji „Kuriera Warszawskiego”.
Od 1906 r. należał do Narodowego Związku Robotniczego ps. „Zagłoba”. Był gońcem i łącznikiem między organizacją a m.in. aresztowanymi przez władze rosyjskie działaczami. Kilkakrotnie zatrzymywany, był zwalniany z powodu braku dowodów na działalność antyrosyjską. W następstwie rewizji przeprowadzonej w jego mieszkaniu, podczas której znaleziono nielegalne druki, 10 grudnia 1907 r. został aresztowany. Osadzony w warszawskiej cytadeli. Na mocy rozporządzenia generał-gubernatora warszawskiego z 22 stycznia 1908 r. skazany na rok zesłania do guberni orenburskiej. Karę odbywał w Czelabińsku, skąd po kilku miesiącach zbiegł i powrócił do kraju i do działalności w NZR. Ze względu na stan zdrowia musiał przerwać działalność konspiracyjną.
W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Pracował jako palacz kotłowy.
Zmarł 23 lutego 1979 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Starych Włochach w Warszawie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
CAW, akta Medalu Niepodległości z 27 VI 1938; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” 1938, nr 177.