Edward Bączkowski

Urodził się 1 października 1886 r. w Maciejowie pow. Krotoszyn. Syn Jana, ogrodnika, i Marii ze Stanisławskich.

Ukończył szkołę powszechną i trzyletnią szkołę wieczorową w Poznaniu.

W okresie od 10 października 1906 do 28 sierpnia 1908 r. odbywał obowiązkową służbę w armii niemieckiej. Służył w 35 pp.

Zmobilizowany 30 lipca 1914 r. do 46 pp, w armii niemieckiej służył do 28 listopada 1918 r. Awansowany 3 marca 1917 r. na sierż., a od 12 września 1918 r. był zastępcą oficera.

Po wybuchu powstania wielkopolskiego 6 stycznia 1919 r. zgłosił się do oddziałów powstańczych w Krotoszynie, obejmując 28 stycznia dowództwo komp. Straży Ludowej. Od 30 marca służył w 6 pstrz wielkopolskich (potem: 60 pp). Z dniem 28 lipca 1919 r. mianowany ppor. piech. i dowódcą komp. liniowej. Na jej czele wziął udział w walkach z bolszewikami w 1920 r. Stopień por. piech. otrzymał z dniem 1 kwietnia. Od 12 stycznia 1921 r. dowódca komp. broni specjalnej.

W okresie od 10 lutego do 12 czerwca 1922 r. pozostawał w rezerwie.

Powołany do służby czynnej (por. piech. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.), był oficerem 60 pp. 17 października 1927 r. przydzielony do 28 baonu KOP. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. piech., z dniem 31 października 1932 r. został przeniesiony w stan spoczynku.

Po kampanii 1939 r. podjął działalność konspiracyjną. Od 1940 r. był komendantem obwodu ZWZ w Krotoszynie, zaś w 1943 r. zorganizował tam Inspektorat Rejonowy, obejmując funkcję inspektora. Miał on m.in. zadanie odtworzenia 56 pp AK. Aresztowany przez Niemców w marcu 1944 r., był przesłuchiwany w Domu Żołnierza w Poznaniu. Ciężko pobity podczas przesłuchania prze funkcjonariuszy gestapo (5 czerwca).

Zmarł 6 czerwca 1944 r. na skutek odniesionych obrażeń w Żabikowie.