Bojownikom niepodległości

Edward Białek

(1894–1959)

Urodził się 18 września 1894 r. w Żywcu. Syn Józefa i Franciszki z Kasztelników.

Od 1 października 1913 r. członek ZWC i Zw. Strzeleckiego w Żywcu.

Członek Zw. Strzeleckiego w Żywcu.

W czasie I wojny światowej od 5 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Służył w I plut. 3 komp. II baonu 1 pp LP. Ranny podczas patrolu pod Bednarami (21 października). Później powrócił do oddziału (5 pp LP). Następnie w 1 part LP.

Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. przeszedł do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Służył w 2 pp LP.

Po 1918 r. w WP. Brał udział w wojnie z bolszewikami. W okresie od 5 lipca do 4 grudnia 1920 r. w 201 pap Armii Ochotniczej. Potem w rezerwie. Z dniem 1 września 1929 r. mianowany ppor. rez. piech.

Pracował w aparacie skarbowym, a potem w Urzędzie Patentowym w Warszawie.

Zmarł 29 kwietnia 1959 r. w Żywcu i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie kwat. A-29.

Opublikował: Wspomnienie z pierwszej ofensywy na Warszawę, „Zuchowaty” nr 16/1937.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty z Florentyną Stasiak, miał z nią córkę Janinę Marię (12 VI 1923-22 XI 1999) zamężną Kwiatkiewicz.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; M. Cisek, M. Miodoński, W. Motyka, Wiara i wierność. Wkład Żywiecczyzny w czyn niepodległościowy 1914-1918, Milówka 2018; „Monitor Polski” nr 29/1932; Rocznik oficerski rezerw 1934.