Urodził się 6 marca 1899 r. w Winnikach koło Lwowa. Syn Rudolfa, urzędnika, oraz Karoliny z Kleszczyńskich. Brat Ireneusza Konrada Branowskiego (zob.).
Uczył się w III Gimnazjum Klasycznym im. Jana Sobieskiego w Krakowie, w którym w 1917 r. uzyskał maturę.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 6 pp LP.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. sam. z 1 czerwca 1919, co najmniej od 1923 do 1932 r. służył w 5 dyonie samochodowym. Awansowany 1 stycznia 1933 r. na kpt. br. panc., wiosną 1939 r. był kierownikiem warsztatów 12 baonu pancernego.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 12/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.