Urodził się 6 lipca 1898 r. w Przemyślu. Syn Władysława.
Uczył się w gimnazjum św. Anny w Brzeżanach.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 8 komp. 2 pp LP. Ranny podczas kampanii karpackiej. W czasie działań na Wołyniu awansował do stopnia plut.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. przeszedł do Polskiego Korpusu Posiłkowego. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos, Szeklence i Marmaros-Sziget.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 13 pp (1923, 1924). Co najmniej od 1927 do 1932 r. pełnił służbę w 10 pp. Był m.in. dowódcą 2 komp. (1927 r.). Awansowany 1 stycznia 1928 r. W 1935 r. należał do kadry Szkoły Podchorążych dla Podoficerów. 1 stycznia 1936 r. awansował na mjr. piech. Wiosną 1939 r. dowodził I baonem 41 pp.
Na jego czele uczestniczył w kampanii 1939 r. Walczył w składzie odwodowej Armii „Prusy”.
Poległ 8 września 1939 r. pod Rudą Maleniecką i został pochowany we wsi Lipa.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
Był żonaty z Heleną N.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 260/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; S. Wiszniewski, Brzeżańczycy przy odbudowie państwa polskiego od 1831 do 1920 r., Lwów 1938; W. Wysocki, 10 Pułk Piechoty 1918-1939, Warszawa 1997.