Edward Gąsior

Urodził się 8 września 1896 r. w Wesołej pod Brzozowem. Syn Mariana, kierownika szkoły ludowej.

Ukończył II gimnazjum w Rzeszowie.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 4 komp. 2 pp LP. Chory, na początku grudnia leczył się w Wiedniu. Potem służył w oddziale telefonicznym. Ranny 3 sierpnia 1916 r. na pozycjach pod Sitowiczami. W końcu 1916 i na początku 1917 r. ukończył szkołę oficerów telegraficznych przy Komendzie Legionów oraz szkołę oficerską 2 pp LP. W 1917 r. skierowany na kurs wyszkolenia nr 2. po jego przerwaniu powrócił do 2 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. Przydzielony do 40 pp, ukończył szkołę oficerów rezerwy w Radymnie i uzyskał stopień ppor. łączn. Ciężko ranny, leczył się w szpitalach w Wiedniu i Budapeszcie.

W roku akademickim 1917-1918 był studentem Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Od listopada 1918 r. w WP. W 1919 r. ukończył kurs gazowy w Warszawie oraz telegraficzny w Zegrzu. Po zakończeniu wojny z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. łączn. z 1 czerwca 1919 r.

Ukończył studia na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

W 1930 r. wybrany na posła do Sejmu RP w okręgu wyborczym nr 56 (Kowel), należał do klubu BBWR. Funkcję poselską sprawował do 1935 r.

Od 1931 (?) r. komisarz osadników w Łucku. Następnie pracował w Wojewódzkim Tow. Organizacji i Kółek Rolniczych oraz był prezesem Zw. Osadników na Wołyniu.

Po II wojnie światowej prawdopodobnie mieszkał na terenie województwa lubelskiego.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.