Urodził się 6 października 1899 r. w Powidzu pow. Gniezno. Syn Władysława, górnika, i Stanisławy z Nowakowskich.
W czasie I wojny światowej w 1917 r. powołany do armii niemieckiej. Walczył na froncie zachodnim, gdzie został ranny. Leczył się w szpitalu w Kcyni.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od końca grudnia 1918 r. w składzie komp. powidzkiej brał udział w walkach pod Szubinem, Nakłem, Paterkiem, Kowalewem, Budzyniem i Margoninem. Od listopada 1919 r. w 15 baonie celnym (?).
W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. W 1933 r. posiadał stopień st. ogn. Służył wówczas w 23 pal. Następnie awansował na chor.
Podczas II wojny światowej po agresji sowieckiej z 17 września 1939 r. przeszedł na Węgry, skąd przedostał się do Francji. Tam przydzielony do 1 pal w 1 DGrenadierów, w jego składzie brał udział w kampanii francuskiej w 1940 r. Ranny, dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w stalagach XII D w Trewirze i XII A w Limburgu an der Lahn. Po uwolnieniu w maju 1945 r. podjął służbę w 2 Korpusie Polskim. Po przybyciu do Wlk. Brytanii i demobilizacji w lipcu 1947 r. powrócił do Polski.
Zamieszkał na Gornym Śląsku.
Zmarł 21 września 1975 r. i został pochowany na Cemntarzu Parafialnym w Czeladzi.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 171/1933; Powstańcy wielkopolscy z kompanii powidzkiej 1918-1919, www.facebook.com/permalink.php?id=100891681922295&story_fbid=1009370685… [dostęp 22 XII 2020].