Edward Herbert

Urodził się 7 marca 1892 r. w Kalwarii Zebrzydowskiej. Syn Józefa i Wiktoii z Serafinów.
Ukończył szkołę realną.
W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 2 pp LP, w jego składzie 30 września wyjechał na front karpacki. Od marca 1915 r. w oddziale sztabowym pułku. Uczestniczył w kampanii bukowińskiej i besarabskiej. Chory, leczył się w szpitalu fortecznym w Krakowie. Od 9 października 1915 r. w Domu Uzdrowieńców LP w Krzeszowicach, a od 26 marca 1916 r. w Kamieńsku. W okresie od 27 marca do 30 czerwca 1917 r. służył w Głównym Urzędzie Zaciągu do WP w Kaliszu. Następnie żołnierz 4 komp. kursu wyszkolenia nr 6 w Zambrowie.
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W stopniu kpr. był żołnierzem 12 komp. 2 pp LP. Od 21 stycznia 1918 r. słuchacz szkoły podchorążych korpusu w Bolechowie. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza.
Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 89 pp.
W niepodległej Polsce pracował jako nauczyciel.
Zmarł przed 1937 r.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.