Edward Izdebski

Urodził się 30 października 1897 r. w Nowym Sączu. Syn Stanisława i Anny z Kotarbów. Brat Stanisława (zob.).
Od 1907 r. uczył się w II gimnazjum w rodzinnym mieście, w którym w 1915 r. uzyskał maturę.
Członek gimnazjalnej organizacji „Filareci”.
W 1915 r. powołany do armii austro-węgierskiej, w składzie 20 pp walczył na froncie rosyjskim i włoskim. Członek niepodległościowej organizacji „Wolność”, będącej ekspozyturą POW w armii austro-węgierskiej. W 1917 r. otrzymał stopień ppor. piech.
Jednocześnie w latach 1916-1918 zaliczył cztery semestry na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W październiku 1918 r. oddelegowany do obozu jenieckiego w Krakowie-Dąbiu, wziął udział w rozbrajaniu Austriaków w Krakowie, po czym automatycznie przeszedł do WP.
Od listopada do 31 grudnia 1918 r. oficer administracyjny obozu jenieckiego w Krakowie-Dąbiu, a następnie w 1 psp. Był dowódcą plut. i 2 komp. km. W okresie od maja do lipca 1919 r. przebywał na froncie ukraińskim, a od kwietnia do października 1920 r. - bolszewickim. 1 grudnia 1919 r. awansował na por. piech. Od 2 lutego 1921 r. dowódca 5 komp. W 1 psp służył do listopada 1921 r.
W latach 1921-1923 uczył się w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. piech., po jej ukończeniu od 1 października 1923 r. przydzielony do Oddz. II, a od 1 maja 1924 r. pełnił służbę w wydz. organizacyjnym Oddz. V Sztabu Generalnego. Od 1 lutego 1927 r. w Biurze Historycznym Sztabu Generalnego. Był referentem, od 5 maja kierownikiem referatu, zaś od 1 czerwca 1929 r. p.o. szefa wydz. 1 grudnia 1930 r. został oficerem 55 pp. Był dowódcą 3 komp. oraz dowódcy baonu
Zmarł śmiercią samobójczą 29 listopada 1932 r. w Lesznie Wielkopolskim. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Nowym Sączu kw. 4.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, pośmiertnie otrzymał Medale Niepodległości.
Żonaty z Blanką Marią N.