Edward Jan Bryk

Urodził się 16 maja 1899 r. w Busku pow. Kamionka Strumiłowa. Syn Ignacego i Barbary z Felbingerów.
Ukończył szkołę powszechną w Busku, w latach 1910-1914 uczył się w II gimnazjum w Tarnopolu.
W czasie I wojny światowej w 1915 r. aresztowany przez władze rosyjskie i zesłany do Permu. Po przewrocie bolszewickim w Rosji powrócił do Tarnopola.
Od 1 października 1918 r. w POW w Tarnopolu. Brał udział w działalności konspiracyjnej skierowanej przeciwko Ukraińcom.
Po wyparciu przeciwnika z miasta od 2 maja 1919 r. w WP. Uczestniczył w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. 20 stycznia 1921 r. bezterminowo urlopowany, po czym przeniesiony do rezerwy.
Ponownie podjął naukę w II gimnazjum w Tarnopolu i w tym też roku uzyskał maturę.
Od 12 stycznia 1922 r. pracował jako urzędnik w Urzędzie Wojewódzkim w Tarnopolu.
Jesienią 1922 r. rozpoczął studia na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Ukończył je w 1926 r. i w 1927 r. uzyskał doktorat.
Od 1926 r. pracował zawodowo jako młodszy asystent, asystent i starszy asystent (od 19 sierpnia 1931) na Uniwersytecie Jana Kazimierza, gdzie prowadził seminarium prehistorii u prof. Leona Kozłowskiego. W 1931 r. uzupełnił wykształcenie pedagogiczne, uzyskując magisterium z polonistyki. W 1932 r. odbył praktykę administracyjną przy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego z przydziałem do Inspektoratu w Tarnopolu. W latach 1932-1934 pracował jako nauczyciel gimnazjum we Lwowie.
Prowadził badania z dziedziny antropologii i prehistorii, był członkiem Komisji Prehistorii i Antropologii PAU, autor prac specjalistycznych publikowanych m.in. w „Przeglądzie Antopologicznym” i „Kwartalniku Historycznym”.
Działacz Zw. Strzeleckiego; komendant obwodu w Tarnopolu (od 1921 r.), członek zarządu okręgu we Lwowie (od 1926 r.) i członek Zarządu Głównego w Warszawie (od 1930 r.).
W 1934 r. wybrany burmistrzem Kamionki Strumiłowej, funkcję tę sprawował do września 1939 r.
Był tam również prezesem klubu piłki nożnej i PZPN, członkiem Komitetu Powiatowego PW i WF, członkiem zarządu LOPP, Ligi Morskiej i Kolonialnej, Tow. Popierania Budowy Publicznych Szkół Powszechnych.
Podczas II wojny światowej pozostawał w Kamionce Strumiłowej. Tam 10 kwietnia 1940 r. aresztowany przez NKWD.
Wywieziony na podstawie listy nr 072/1 z czerwca 1940 r., wkrótce potem został zamordowany na terenie Ukrainy, zapewne w Kijowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1927 r.) z Janiną Gajdą, miał z nią córkę Jadwigę (ur. 1928).
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.