Bojownikom niepodległości

Edward Jan Langer

(1894-po 1935)

Urodził się 24 września 1894 r. w Czerniowcach.

Uczył się w II Szkole Realnej we Lwowie, w której 25 maja 1916 r. uzyskał wojenną maturę.

Od 1913 r. członek Zw. Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 pp LP, a następnie w 6 pp LP, uzyskując stopień plut.

Od listopada 1918 r. w WP. Służył w 5 pp leg. Brał udział w walkach z Ukraińcami w okolicach Lwowa, podczas których został ranny. 1 lipca 1919 r. mianowany ppor. piech.

W czerwcu 1921 r. w 1 pp leg. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany z dniem 15 sierpnia 1924 r. na kpt. piech., co najmniej od 1923 do 1931 r. służył w 7 pp leg. W 1925 r. był oficerem materiałowym pułku. W 1932 r. w 26 pp. W kwietniu 1934 r. skierowany do odbycia praktyki poborowejOd listopada 1934 do 1 stycznia 1935 r. kierownik referatu poborowego w PKU w Nowym Sączu. Następnie pozostawał w dyspozycji ministra Komunikacji. 30 czerwca 1935 r. przeniesiony do rezerwy.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 179/1931
Źródła

Dwunaste Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. II. Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1915-16, Lwów 1916; „Monitor Polski” nr 179/1931; Obecna personalna obsada 7 p.p. Legjonów, „Chełmski Kurjer Ilustrowany” nr 29/1925; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.