Urodził się 10 lipca 1895 r. w Harasimowiczach pow. Sokółka. Syn Szymona, ziemianina, i Marii z Rodziewiczów.
W latach 1902-1908 uczył się w szkole powszechnej w Sokółce, a następnie w gimnazjum w Petersburgu, gdzie w 1914 r. uzyskał maturę.
W czasie I wojny światowej od 1 sierpnia 1914 r. w armii rosyjskiej. Ukończył szkołę oficerską kwalerii, po czym walczył na froncie; był trzykrotnie ranny. 10 lutego 1917 r. mianowany chor. kaw., 1 sierpnia awansował na ppor. kaw.
Jesienią 1917 r. przeszedł do I Korpusu Polskiego w Rosji. Po jego demobilizacji latem 1918 r. przedostał się do Stanicy Paszkowskiej nad Donem, gdzie wstąpił do polskiego szw., będącego zaczątkiem późniejszego 14 puł. Od 1 września przebywał z oddziałem na Kubaniu, a potem (od stycznia 1919 r.) wraz z 4 DStrz gen. Lucjana Żeligowskiego w Odessie. 15 czerwca z pułkiem dotarł do kraju. Wziął udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. Był dowódcą plut. i szw. Szczególnie wyróżnił się pod Niestanicą (14 sierpnia 1920 r.), gdzie na czele 4 szw. odparł natarcie przeważających sił piechoty wroga.
Po wojnie kontynuował służbę w 14 puł. Zweryfikowany jako rtm. kaw. z 1 czerwca 1919 r. Ukończył kurs w Centrum Wyszkolenia Jazdy w Grudziądzu i unifikacyjno-doszkalający w Rembertowie. Z dniem 15 sierpnia 1924 r. awansował na mjr. kaw. Został kwatermistrzem pułku, a potem (co najmniej od 1928 r.) zastępcą dowódcy 14 puł. 1 stycznia 1930 r. awansował na ppłk. kaw. 30 grudnia 1930 r. został dowódcą 20 puł. Awansowany 1 stycznia 1936 r. na płk. kaw., od 5 lutego 1936 r. był dowódcą 14 puł.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Uczestniczył w bitwie nad Bzura i w obronie Warszawy. Po kapitulacji obrony (28 września) podjął działalność konspiracyjną w szeregach SZP/ZWZ/AK. Służył w Komendzie Głównej (ps. „Izabelka”), był oficerem kierunkowym na Okręg Białystok. WOd jesieni 1942 do marca 1944 r. komendant Obszaru Białystok AK. Po likwidacji Obszaru (24 marca) został inspektorem w Komendzie Głównej AK. W maju wyznaczony na komendanta Okręgu Krakowskiego AK (ps. „Garda”), faktycznie funkcję tę objął w czerwcu. 24 lipca mianowany dowódcą GO AK „Kraków”. Z dniem 28 lipca awansował na gen. bryg. Aresztowany przez Niemców 19 października w Białogonie podczas podróży z Kielc, został osadzony w więzieniu przy ul Montelupich w Krakowie. 6 grudnia wysłany do obozu koncentracyjnego w Gross-Rosen, od lutego 1945 r. więziony w obozie koncentracyjnym w Mauthausen.
Tam zmarł w pierwszych dniach maja 1945 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 4 i 5 kl., Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi z mieczami i złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Idą Westmark, miał z nią synów Haralda i Witolda.
Jego pamięci poświęcono tablicę w domku loretańskim w Krakowie, w Harasimowiczach, jest wymieniony na tablicy poświęconej żołnierzom 14 puł w kościele pw. św. Andrzeja Boboli w Londynie, jest patronem ulic w Krakowie i Wasilkowie.
P. Bauer, B. Polak, Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939, Poznań 1983; Dzieje Ułanów Jazłowieckich, Londyn 1988; T. Gąsiorowski, w: Małopolski Słownik Biograficzny Uczestników Działań Niepodległościowych 1939-1956 t. 1, Kraków 1997; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 24/1933; B. Polak, Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz. 1, Koszalin 1991; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.