Bojownikom niepodległości

Edward Łukaszewicz

(1897-po 1951)

Urodził się 28 marca 1897 r. w Homlu. Syn Franciszka i Pauliny. Brat Zofii (zob.).

Studiował medycynę.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. W czerwcu 1921 r. w stopniu ppor. plek. służył w komp. zapasowej sanitarnej nr 3.

Zweryfikowany jako por. plek. z 1 stycznia 1921 r., był lekarzem 29 pap odkomenderowany celem dokończenia studiów na Uniwersytecie Warszawskim. W 1925 r. ukończył studia, uzyskując dyplom lekarski. Co najmniej od 1928 do 1934 r. lekarz 82 pp. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na kpt. lek. W 1936 r. pozostawał na praktyce w 1 Szpitalu Okręgowym w Warszawie. 19 marca 1938 r. na mjr. lek. Wiosną 1939 r. zajmował stanowisko starszego ordynatora oddziału psychiatrycznego 6 Szpitala Okręgowego.

Po II wojnie światowej od 1 maja 1948 r. był kierownikiem i lekarzem szpitala Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Ciechocinku. Od 1 stycznia 1950 do 31 marca 1951 r. w stopniu ppłk. lek. zajmował stanowisko ordynatora działu leczniczego tamtejszego szpitala.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 27/1934
Źródła

Edward Łukaszewicz, www.katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/130490 [dostęp 17 III 2022]; Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego 1934; „Monitor Polski” 1934, nr 27; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1948, Warszawa 1949; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1938, Warszawa 1938; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1936, Warszawa 1936; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.