Urodził się 10 (13?) października 1896 r. w Ottyni. Syn Stanisława.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył jako sanitariusz w V baonie 1 pp LP i I Brygady. Ranny podczas bitwy pod Łowczówkiem, 25 grudnia 1914 r. dostał się do niewoli rosyjskiej, z której zbiegł do Tarnowa. Od 28 lipca 1915 r. w 6 komp. 6 pp LP. W połowie listopada przebywał w szpitalu rezerwowym nr 1 w Pradze, a w połowie grudnia w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Następnie w stopniu sierż. w 6 komp. 6 pp LP. Ranny 5 lipca 1916 r. w bitwie pod Kościuchnówką, dostal się do niewoli, z której w lipcu 1917 r. zbiegł
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. W niepodległej Polsce pełnił zawodową służbę wojskową. W 1933 r. posiadał stopień chor. Służył wówczas w 5 pp leg.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
„Monitor Polski” 1933, nr 102; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.