Urodził się 13 września 1886 r. w Czystej Dębinie pow. Krasnystaw. Syn Andrzeja, rolnika, powstańca 1863 r.
Jako młody chłopak podjął pracę zarobkową w charakterze ślusarza w Fabryce Wag W. Hessa w Lublinie; przez krótki okres czasu był zatrudniony jako telegrafista na kolei nadwiślańskiej, a później pracował w fabryce maszyn i odlewni żelaza „M. Wolski i Ska”.
W 1904 r. wstąpił do PPS, w roku następnym zaś zorganizował pierwszą piątkę bojową na terenie Lubelszczyzny. Wraz z nią dokonał udanego zamachu na policjanta Szulca w Lublinie. Zdekonspirowany, przeszedł na stopę nielegalną. Był pomocnikiem instruktora bojowego w okręgu lubelskim. Uczestniczył w wielu akcjach bojowych m.in. w końcu 1905 r. wysadził most na rz. Bystrzycy między Konopnicą a Lublinem, by w ten sposób przeszkodzić w translokacji sił rosyjskich. Doceniając jego zalety Wydział Bojowy PPS w 1906 r. wysłał go na kurs bojowy do Zakopanego. W kwietniu ukończył szkołę instruktorów bojowych, po czym został mianowany pomocnikiem okręgowca bojowego w Płocku. Był też instruktorem bojowym w Łowiczu, gdzie zorganizował oddział bojowy. Przeprowadził wiele akcji zbrojnych, m.in. na ambulans pocztowy pod Łowiczem. Wkrótce potem mianowano go okręgowcem bojowym w Radomiu. Uczestniczył w napadzie na pocztę przewożoną z Krasnegostawu do Rejowca. Pod koniec 1906 r. przyjechał do Warszawy, gdzie pod nazwiskiem Wacława Sochackiego przypadkowo aresztowano go. Nierozpoznany, po miesiącu został zwolniony. Po rozłamie w PPS (listopad 1906 r.) był działaczem PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Prawdopodobnie jako delegat z Zagłębia brał udział w X (I) Zjeździe partii w Wiedniu (3-11 marca 1907). Następnie został zastępcą okręgowca okręgu kieleckiego OB, zaś wiosną 1907 r. członkiem Wydziału Bojowego. 28 listopada kierował udaną akcją na kasę pocztową w Ostrowcu, a 25 lutego 1908 r. napadem na pociąg pocztowy pod Tumlinem. Zaskoczony w nocy z 25 na 26 kwietnia 1908 r., podczas próby aresztowania we wsi koło Ostrowca został ranny, lecz mimo to zbiegł. W czasie innej akcji bojowej ranny w nogę. W drugiej połowie 1908 r. został okręgowcem w Lublinie. Uczestniczył w akcji bezdańskiej (26 września 1908 r.). W latach 1909-1911 brał udział w wielu akcjach zbrojnych m.in. pod Zbójnem (10 lipca 1910 r.), pod Krasnymstawem (styczeń 1911) i Turkiem (pierwsza połowa 1911 r.), ostatniej akcji bojowej w wielkim stylu. Następnie wyjechał do Krakowa. Jako członek Wydziału Bojowego nalegał, wbrew J. Piłsudskiemu, na rozszerzenie działalności bojowej w Królestwie Polskim. Należał do Zw. Walki Czynnej. Jako przeciwnik oddzielenia ZWC od PPS w kwietniu 1911 r. wystąpił z Wydz. Bojowego i zasilił szeregi do PPS-Opozycji.
Należał do grona najwybitniejszych bojowców PPS. Unieszkodliwił kilkudziesięciu przedstawicieli rosyjskiego aparatu władzy. Dzięki ścisłej metodzie pracy i wielkim zdolnościom organizacyjnym oraz kierowniczym i osobistemu męstwu nigdy nie został zdekonspirowany, toteż nie był dłużej więziony ani skazany.
Jesienią 1912 r. udał się z żoną do Winterthur w Szwajcarii, gdzie jako stypendysta Muzeum Narodowego w Rapperswilu podjął studia w szkole technicznej „Technicum”. Był członkiem „Filarecji” i Zw. Strzeleckiego, w którym pełnił funkcje instruktorskie w Winterthur i na kursie letnim w Stróży (sierpień 1913 r.).
Po wybuchu I wojny światowej przybył do Krakowa i wstąpił do oddziału J. Piłsudskiego. W kampanii kieleckiej służył w oddziale wywiadowczym, wkrótce przeszedł do kawalerii. Był podoficerem za frontem III
plut. 1 szw. Odznaczył się 21 i 22 września 1914 r. w akcji wywiadowczej i patrolowej pod Szczytnikami. Na początku 1915 r. został wyznaczony na stanowisko dowódcy plut. karabinów maszynowych, wobec jego nie zorganizowania wrócił do dyonu. 1 czerwca 1915 r. mianowany ppor. kaw. i dowódcą IV plut. 3 szw. 1 puł LP.
Ciężko ranny 13 września 1915 r. w Stobychwie, zmarł po kilkunastu minutach podczas transportu do Kowla. Pochowany na cmentarzu w Kowlu. Po śmierci mianowany por. kaw. ze starszeństwem z 3 lipca 1915 r.
W niepodległej Polsce zweryfikowany do stopnia rtm. kaw. i odznaczony pośmiertnie orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości z mieczami oraz Krzyżem Walecznych.
Żonaty z Heleną Mikulską (zob.).
Jest patronem ulic w Warszawie i Łodzi
CAW, akta Krzyża Niepodległości z mieczami 3; J. Cisek, K. Stepan, Lista strat Legionów Polskich 1914-1918, Kraków 2006; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; J. Durko, w: Polski Słownik Biograficzny t. VII z 1948-1958; Encyklopedia Wojskowa t. III, Warszawa 1934; W. Grzesik, Ostatni patrol ppor. „Franka”, „Okólnik nr 14 Koła Beliniaków i Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego”; P. Hubiak, Belina i jego ułani, Kraków 2003; S. Kalabiński, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. II, Warszawa 1987; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; Księga życiorysów działaczy ruchu rewolucyjnego w Polsce t. I, Warszawa 1939; W. Milewska, M. Zientara, Sztuka Legionów Polskich i jej twórcy 1914-1918, Kraków 1999; „Monitor Polski” nr 300/1930; J. Pająk, Organizacje bojowe partii politycznych w Królestwie Polskim 1904-1911, Warszawa 1985; J. Smoleński, 1 Pułk Ułanów Legionów Polskich Beliny im. Józefa Piłsudskiego, „Beliniak” nr 8-9/1958, 10/1959; J. Żuławski, Rodowód i organizacja 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich, „Przegląd Kawaleryjski” nr 7/1933; F. Żurek, Powiat krasnostawski w walce o wolność, Warszawa 1937.