Edward Stanisław Boba

Urodził się 13 marca 1879 r. w Mościskach pow. Gródek Jagielloński. Syn Stanisława i Anny z Murijowskich.

Ukończył sześć klas szkoły w Mościskach.

Od 1895 r. członek „Sokoła”.

W 1910 r. przeniósł się do Wiednia, gdzie kontynuował naukę w szkole technicznej; ukończył dwa semestry. Tam kontynuował rozpoczęta w Mościskach działalność niepodległościową. Należał do PDS.

3 sierpnia 1914 r. przydzielony do II plut. 1 komp. kadrowej (ps. „Żbik”), z którym w stopniu szer. 6 sierpnia wyruszył w pole. W komp. służył do połowy listopada, kiedy chory, odszedł do szpitala. Leczył się m.in. w Wiedniu. Po operacji w 1916 r. powrócił do służby w oddziale km. Latem 1917 r., po kryzysie przysięgowym, aresztowany w Przemyślu, a następnie wcielony do armii austro-węgierskiej.

Wysłany na front włoski, w drodze zdezerterował i ukrywał się w Wiedniu.

Od listopada 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z Ukraińcami w rejonie Lwowa, podczas których został ranny pod wsią Sołonka. Po wyleczeniu się zwolniony ze służby.

Uczestniczył w działalności propagandowej w czasie walk o Górny Śląsk.

Po zakończeniu wojny pracował jako mechanik precyzyjny w Państwowej Fabryce Amunicji w Skarżysku na stanowisku werkmistrza. Następnie był zatrudniony w fabryce Škoda.

Działacz BBWR oraz Federacji Polskich Zw. Obrońców Ojczyzny.

Zmarł po 1935 r.