Bojownikom niepodległości

Edward Ungeheuer

1895–1957

ungeheuer edwardUrodził się 20 stycznia 1895 r. w Rzeszowie. Syn Michała i Agnieszki z Kluzów.

Ukończył dwie klasy gimnazjum, po czym podjął praktykę ślusarską.

Od 1912 r. członek Polowych Drużyn „Sokoła” w Dębicy.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 13 komp. 2 pp LP, a potem w 1 part LP m.in. w 2 baterii. Uzyskał stopień st. szer.

Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w part Polskiego Korpusu Posiłkowego. Początkowo w dywizyjnym parku amunicyjnym, potem w 2 baterii haubic. W czasie przejścia II Brygady przez front pod Rrańczą (15/16 lutego 1918) dostał się do niewoli austriackiej. Internowany w Huszt, a potem w Szeklencze.

W niepodległej Polsce mieszkał w Dębicy. Od 18 grudnia 1918 r. pracował w PKP. Początkowo przy obsłudze kotłów parowych, później maszynista, a ostatecznie jako dyspozytor parowozowni.

Zmarł 11 kwietnia 1957 r. w Dębicy i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Starym.         

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.

Żonaty, miał córkę Jadwigę i syna Adama.

Źródła

„Monitor Polski” nr 292/1933.