Urodził się 16 maja 1900 r. w Kurytybie w Brazylii. Syn Aleksandra, dyplomaty austro-węgierskiego.
Od 1912 r. uczył się w II gimnazjum we Lwowie. Naukę kontynuował w niemieckiej Kolonii.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
W 1927 r. jako współpracownik polskiego wywiadu podjął pracę na rzecz niemieckiej Abwehry. Z czasem podejrzewany o przejście na stronę Niemiec, od 1933 r. był rozpracowywany przez polski kontrwywiad.
W niepodległej Polsce mieszkał w Krakowie. Pracował jako inspektor PKO. Później mieszkał w Katowicach.
W czasie II wojny światowej aresztowany przez funkcjonariuszy gestapo pod zarzutem współpracy z polskimi służbami, od 1942 r. do końca wojny przebywał w więzieniach w Berlinie i na terenie Bawarii.
Po wojnie powrócił do Polski i zamieszkał we Wrocławiu. Pracował jako urzędnik niższego szczebla w przemyśle węglowym, fabryce kołder, centrali rybnej i we wrocławskim hotelu „Metropol”. Był tajnym współpracownikiem UB ps. „Cela”, „Jansen”. Potem pracował jako tłumacz. Rozpracowywał mniejszość niemiecką w Polsce, tworzył fikcyjne kanały przerzutowe ludzi na zachód i ujawniał rzeczywiste. Pod koniec lat 50. wyjechał do Berlina Zachodniego, gdzie podstawiony został niemieckim służbom. Podejrzewany przez SB o bycie podwójnym agentem, został aresztowany. Był jednym z pierwowzorów postaci filmowego Hansa Klossa.
Zmarł 29 października 1962 r. i został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty, miał syna.
J. Kałucki, J. Haszczyński, K. Szczepaniak, Pierwowzór Hansa Klossa?, www.rp.pl (dostęp 3 II 2017); „Monitor Polski” nr 260/1931; Rocznik oficerski rezerw 1934.