Urodził się 14 sierpnia 1883 r. w Olkuszu. Syn Stanisława, urzędnika sądowego, i Heleny z Romanów. Prawnuk żołnierza z 1831 r.
Kształcił się w gimnazjum w Kielcach. Ukończył studia farmaceutyczne na uniwersytecie w Moskwie (1909 r.).
W 1910 r. uzyskał koncesję na otwarcie apteki w Charsznicy pow. Miechów i prowadził ją do 1914 r.
W czasie I wojny światowej od 15 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w I plut. 2 szw. 2 puł LP. W czasie kampanii karpackiej chory, w grudniu leczył się w szpitalu w Nagy-Szöllös. Następnie powrócił do szw. Uzyskał stopień kpr. Ranny w czasie szarży pod Rokitną (13 czerwca 1915). W pułku tym służył do kryzysu przysięgowego, awansując do stopnia wachm.
Następnie instruktor na kursie kawalerii Polskiej Siły Zbrojnej w Mińsku Mazowieckim. Mianowany ppor. kaw.
Po rozbrojeniu Niemców 11 listopada 1918 r. automatycznie przeszedł do Wojska Polskiego. Służył w 5 puł, w którym uczestniczył w walkach z Ukraińcami w okolicach Lwowa i bolszewikami. 30 lipca 1920 r. awansował na por. kaw., zaś 30 sierpnia został zweryfikowany jako rtm. kaw. (z 1 kwietnia).
1 stycznia 1921 r, odkomenderowany na kurs do Centralnej Szkoły Jazdy w Grudziądzu. Po jego ukończeniu (1 sierpnia) powrócił do 5 puł, w którym zajmował stanowisko dowódcy szw. technicznego i adiutanta pułku. Zweryfikowany jako rtm. kaw. z 1 czerwca 1919, od 3 czerwca 1922 do 14 kwietnia 1928 r. dowodził 2 szw. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na mjr. kaw., 3 maja został przeniesiony do 8 puł, w którym sprawował funkcję kwatermistrza pułku. 31 sierpnia 1929 r. przeszedł w stan spoczynku.
Mieszkał w Miechowie-Charsznicy.
Należał do Ligi Ochrony Powietrznej Państwa, sprawował funkcję zastępcy prezesa koła w rodzinnej miejscowości.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Rodziny nie założył.
CAW, I.482.53-4414; J. Cygan, W.K. Cygan, Ziemia mińska na drodze do niepodległości 1914-1921, Warszawa-Mińsk Mazowiecki 2008; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” 1932, nr 167; Rocznik oficerski 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.