Ejzert Stanisław

Urodził się 31 marca 1893 r. w Żyrardowie.
Student weterynarii.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich ps. „Kuba”. Służył w 1 puł, uzyskując stopień st. uł. Następnie w POW. 
Od 31 października 1918 r. w stopniu kpr. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do placówki w Rzęśnie Polskiej, a od 9 listopada do obsady 2 baterii artylerii.
Zweryfikowany jako por. plek. wet. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. był odkomenderowany celem dokończenia nauki w Akademii Medycznej Weterynarii we Lwowie. Po ukończeniu studiów był lekarzem w Kadrze Okręgowego Szpitala Koni nr 9 (1924). Awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. lek. wet., w tym też roku służył w KOP, a w 1932 r. w Komendzie m.st. Warszawy. 1 stycznia 1933 r. awansował na mjr. lek. wet. Przed 1939 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Po kampanii 1939 r. przedostał się na zachód. Po upadku Francji ewakuowany do Wlk. Brytanii. Tam pozostawał w Stacji Zbornej dla Oficerów w Rothsay na wyspie Bute.
Po demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii. Należał do Koła „Beliniaków”, wieloletni działacz Skarbu Narodowego.
Zmarł 23 czerwca 1984 r. w Brighton.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.