Bojownikom niepodległości

Eliasz Artymowicz

(1898–po 1938)

Urodził się 28 lipca 1898 r. we Lwowie. Syn Józefa i Walerii z Gorzowskich. Brat Józef (zob.).

Podczas I wojny światowej w Legionach Polskich. Od 15 lipca 1915 r. służył w 1 baterii 1 part LP. Kontuzjowany w sierpniu 1915 r. W końcu kwietnia 1917 r. należał do personelu szpitala koni.

Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w 1 baterii part Polskiego korpusu Posiłkowego. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Huszt.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. M.in. walczył z Ukraińcami w rejonie Lwowa. Po wojnie przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) pracował jako urzędnik Izby Skarbowej we Lwowie.

Należał do Związku Legionistów Polskich.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 64/1938