Urodził się 11 grudnia 1863 r. w Stryju. Syn Gustawa i Marii z Schecherowych.
Uczył się w szkole realnej i w korpusie kadetów we Lwowie, a potem w Łobzowie.
Poświęcił się zawodowej służbie wojskowej w armii austro-węgierskiej. Mianowany w 1884 r. chor. piech., awansował kolejno do stopnia ppor. piech. (1887 r.), por. piech. (1891 r.), kpt. piech. (1897 r.), mjr. piech. (1911 r.) i ppłk. piech. (1914 r.).
Był dowódcą 1 pp, a potem 16 pp na froncie. W 1916 r. awansował na płk. piech. W 1918 r. dowodził odcinkiem 45 DP na terenie Albanii.
Od 1 listopada 1918 r. w WP. Początkowo bez przydziału, od 21 listopada dowodził oddziałami formowanymi na Śląsku. Od 10 marca 1919 r. dowódca 20 pp, a od 29 maja – XII BP. W 1920 r. był oficerem do specjalnych poruczeń dowództwa 6 Armii. Z dniem 1 maja 1921 r. przeniesiony w stan spoczynku. Zweryfikowany jako gen. bryg. z 1 czerwca 1919 r.
Mieszkał w Krakowie. Był prezesem oficerów WP w stanie spoczynku.
Zmarł 16 stycznia 1946 r. i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Franciszką Bronisławą Kamińską, miał z nią syna Alfreda, a potem z Franciszką Marią Mossing, z którą miał synów Emanuela, Arnolda i Mariana oraz córkę Jadwigę.
„Dziennik Polski” nr 15/1946; T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991; „Monitor Polski” nr 255/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; S. Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994.