Emanuel Imiela

Urodził się 10 marca 1888 r. w Lipinach pow. Świętochłowice. Syn Józefa, hutnika, i Teresy z Cieplików. Ukończył szkołę ludową, po czym wyjechał do Szwajcarii, gdzie w latach 1902-1906 uczył się we francuskim gimnazjum w Lucernie. Po śmierci ojca powrócił na Śląsk. Pracował w Hucie Pokój w Nowym Bytomiu. Po roku wyjechał do Krakowa i wstąpił do zakonu OO. Pijarów. W 1909 r. opuścił nowicjat. Ukończył gimnazjum św. Anny w Krakowie (1912 r.), następnie studiował romanistykę i germanistykę na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1912 r. należał do Zw. Strzeleckiego w Krakowie. Wybuch I wojny światowej zastał go na Podolu, gdzie pracował w okresie wakacyjnym jako nauczyciel. Internowany przez władze rosyjskie, został wysłany do Tambowa. Należał do organizatorów POW na terenie guberni tambowskiej, w Smoleńsku i Saratowie ps. „Kawał Dyni”. W grudniu 1918 r. powrócił na Śląsk. Organizował rady ludowe w rejencji opolskiej. Po upadku I powstania śląskiego w 1919 r. wyjechał do Poznania i kontynuował studia na tamtejszym uniwersytecie. W listopadzie tego roku powrócił na Górny Śląsk, gdzie organizował Zw. Nauczycieli Górnoślązaków. W 1920 r. na polecenie W. Korfantego przyjechał do Świętochłowic i tam organizował polskie szkoły oraz seminarium nauczycielskie. Uczestnik powstań śląskich i akcji plebiscytowej. W okresie powstań tworzył patriotyczne wiersze. Od 1922 r. pracował jako referent wydz. oświecenia publicznego w Urzędzie Województwa Śląskiego w Katowicach. W 1938 r. przeszedł na emeryturę. Filolog, literat. Autor licznych zbiorów bajek i satyr śląskich. Członek komitetu organizacyjnego Śląskiego Tow. Literackiego, wiceprezes Zw. Artystyczno-Literackiego na Górnym Śląsku. W latach 1922-1931 prezes Zw. Kół Śpiewaczych. Członek rady miasta Katowice. Podczas II wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu, działał też społecznie i kontynuował pracę literacką. Po zakończeniu wojny od 1945 do 1952 r. pracował jako nauczyciel. Był członkiem Zw. Literatów Polskich. Zmarł 25 kwietnia 1953 r. w Katowicach. Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi. Jest patronem ulicy w Katowicach, Pszczynie, Rudzie Śląskiej i Świętochłowicach.