Urodził się 9 lipca 1896 r. w Gotartowicach (obecnie część Rybnika). Syn Roberta, strażaka w kopalni, i Zofii z Gamoniów.
W 1910 r. ukończył szkołę powszechną w rodzinnej miejscowości.
Od 1912 r. pracował zawodowo w hucie Silesia–Paruszowiec.
Podczas I wojny światowej w 1915 r. zmobilizowany do armii niemieckiej, podczas walk był dwukrotnie ranny.
Zdemobilizowany, pracował w kopalni „Blücher” w Boguszowicach (obecnie część Rybnika).
Od lutego 1919 r. należał do Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Uczestnik trzech powstań śląskich. Podczas I powstania (sierpień 1919) dowodził placówką w Gotartowicach i Boguszowicach. Podczas II powstania (sierpień 1920) uczestniczył w walkach o Żory i ich okolice. Podczas III powstania (od 2 maja 1921) zastępca dowódcy baonu zapasowego w Żorach. Po zakończeniu walk w stopniu sierż. przeniesiony do rezerwy.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał w Boguszowicach (obecnie część Rybnika). Pracował jako strażak w kopalni.
Należał do Związku Powstańców Śląskich, Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Boguszowicach i dowódcą placówki Związku Peowiaków w Gotartowicach.
Podczas II wojny światowej wiosną 1940 r. aresztowany przez Niemców. Początkowo więziony w Rybniku, a potem w Sosnowcu lub Czeskim Cieszynie. Następnie wywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau, a potem w Mauthausen. Jako inwalida skierowany do obozu w Hartheim.
Tam 18 sierpnia 1941 r. został zamordowany.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty, miał potomstwo.
Jest upamiętniony na tablicach b. pracowników kopalni w Jankowicach, zamordowanych przez Niemców, i na Cmentarzu Parafialnym w Boguszowicach.
„Monitor Polski” 1931, nr 111.