Bojownikom niepodległości

Emil Ambroży Feliks Henisz

(1897–1975)

Emil Ambroży Feliks HeniszUrodził się 5 listopada 1897 r. w Stanisławowie. Syn Stanisława i Heleny z Kamińskich (zob.). Brat Andrzeja Bolesława (zob.) i Mieczysława (zob.). Ukończył I gimnazjum w Stanisławowie. Był tam przewodniczącym koła „Promienistych”. Od 1914 r. w Zw. Strzeleckim. W czasie I wojny światowej od 6 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w oddziale telefonicznym I Brygady. Po kryzysie przysięgowym 25 września 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. Od listopada 1918 r. należał do POW w Stanisławowie. Był adiutantem komendy okręgu. Po uwolnieniu miasta w końcu maja 1919 r. wstąpił do WP. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. piech. Studiował na Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego i w 1922 r. uzyskał magisterium. Od 1920 r. pracował kolejno w dyrekcji stanisławowskiej, gdańskiej i poznańskiej PKP. W latach 1931-1937 był naczelnikiem wydz. uposażeń Biura Personalnego Ministerstwa Komunikacji, zaś w lipcu 1937 r. objął stanowisko dyrektora Dep. Ogólnego tego ministerstwa. Członek Zw. Legionistów Polskich. Od grudnia 1931 r. był sekretarzem generalnym związku. Wiceprezes zarządu głównego, potem delegat Ministerstwa Komunikacji w zarządzie głównym Rodziny Kolejowej, członek głównego sądu koleżeńskiego Kolejowego Przysposobienia Wojskowego. Po wojnie mieszkał w Warszawie. Uczestniczył w życiu piłsudczyków w kraju. Zmarł 29 marca 1975 r. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 198. Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl. i złotym Krzyżem Zasługi. Żonaty (od 1932 r.) z Janiną Wilczewską.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 156/1931
Źródła

A. Deblessem, Wspomnienia z prac i walk o polskość Stanisławowa ze specjalnem podkreśleniem akcji P.O.W. z czasów 1918-1920 r., bmw 1934; M. Lewandowski, Interrex, Warszawa 2020; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 156/1931; Rocznik oficerski rezerw 1934.