Bojownikom niepodległości

Emil Bartonek

(1896–przed 1934)

Urodził się 2 lutego (marca?) 1896 r. w Zawoi. Syn Wiktorii.

Pracował na roli.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 12 i 14 komp. 2 pp LP. Ranny w grudniu 1914 r.

Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza i Szaldobos.

Zwolniony z obozu, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 56 pp.

Po 1918 r. w WP. Uzyskał stopień st. sierż.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł przed 1934 r.

Odznaczony Kzyżem Walecznych, pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 6/1934.