Bojownikom niepodległości

Emil Borzędowski

(1897–po 1933)

Urodził się 24 kwietnia 1897 r. w Kamieniu pow. Nisko. Syn Stanisława i Anny z Fromme.
Mieszkał z rodziną w Zarówniu koło Padwi Narodowej (pow. Mielec).
Uczył się w seminarium nauczycielskim w Rudniku.
W czasie I wojny światowej od 7 września 1914 r. w Legionach Polskich. W składzie 13 komp. 2 pp LP uczestniczył w kampanii karpackiej. Ranny 28 października pod Bohorodczanami. Od maja 1915 r. w 4 pp LP. Służył w 12 komp. Uczestniczył w walkach na Lubelszczyźnie. Ranny 1 sierpnia 1915 r. podczas bitwy pod Jastkowem, leczył się w szpitalu rezerwowym w Löcse, zaś od września w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Następnie powrócił do komp. Awansował do stopnia st. szer. Ponownie ranny w czerwcu 1916 r. podczas walk na Wołyniu. Podczas bitwy pod Kościuchnówką 6 lipca dostał się do niewoli rosyjskiej w rejonie Optowy. Po rewolucji w Rosji w 1917 r. uwolniony.
Latem 1918 r. powrócił do kraju i został internowany przez Austriaków w Żurawicy. Po dwóch miesiącach uznany za niezdolnego do służby wojskowej, został uwolniony.
Brał udział w działalności mieleckiej POW. Po rozbrojeniu Austriaków automatycznie wstapił do WP. Służył w 18 pp. Ze względu na stan zdrowia w połowie 1919 r. przeniesiony do rezerwy.
Pracował jako leśniczy w Państwowym Nadleśnictwie Glinna (pow. Rawa Mazowiecka).
Zmarł po 1933 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 171/1933
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów t. I: Karpaty, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 171/1933; J. Skrzypczak, Na drodze do wolności. Mielczanie w walce o niepodległość Polski 1907-1918, Mielec 2008; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.