Urodził się 24 września 1895 r. w Dębicy. Syn Antoniego i Katarzyny z Cichockich.
W latach 1914-1917 służył w Legii Cudzoziemskiej (zapewne także w Legionie Bajończyków), a następnie w Armii Polskiej we Francji. Z nią w 1919 r. powrócił do Polski. W 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Pracował jako handlowiec.
Działacz społeczny – był prezesem koła Zw. Inwalidów Wojennych.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, srebrnym Krzyżem Zasługi i francuską Legią Honorową 5 kl., pośmiertnie awansował na kpt.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego (Warszawa 2003); Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Monitor Polski nr 245/1932.