Urodził się 28 września 1884 r. w Raczkowej pow. Sanok. Syn Władysława i Anny z Holuków.
Uczył się w gimnazjum w Sanoku, ukończył pięć klas.
Podjął pracę zawodową jako pomocnik kancelaryjny w Prokuratorii Skarbu we Lwowie.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich ps. „Husacki”. Służył w taborach. Z dniem 1 stycznia 1917 r. mianowany chor. tab.
Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. przeszedł do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Był oficerem rachunkowym taborów korpusu. W czasie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918 r.) dostał się do niewoli austriackiej. Należał do grona legionistów oskarżonych w procesie w Marmaros-Sziget (8 czerwca-30 września). Po abolicji procesu uwolniony.
Od listopada 1918 r. w WP. Służył w sekcji gospodarczej MSWojsk.
W czerwcu 1921 r. służył w Wojskowym Okręgowym Zakładzie Gospodarczym Lublin. Zweryfikowany jako mjr int. z 1 czerwca 1919 r., w 1923r. kierownik Rejonu Intendentury Siedlce. Był kierownikiem komisji nadzoru technicznego w Białymstoku (1924). 2 listopada 1925 r. podjął naukę w Wyższej Szkole Intendentury. Po jej ukończeniu 1 października 1926 r. przydzielony do 4 Okręgowego Szefostwa Intendentury. Z dniem 30 września 1930 r. przeszedł w stan spoczynku.
Zamieszkał w Raczkowej.
Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej ps. „Emil”. Był dowódcą Wojskowego Korpusu Służby Bezpieczeństwa. 13 marca 1944 r. aresztowany przez Niemców, został osadzony w więzieniu w Sanoku.
Zamordowany zapewne w 1944 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, Londyn 1969; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 64/1932; Rarańcza. Zbiór opracowań w 15 lecie czynu zbrojnego, Warszawa 1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.