Bojownikom niepodległości

Emil Johann

(1893–po 1931)

Urodził się w 1893 r. w m. Rzęsna Ruska koło Lwowa.

W czasie I wojny światowej od 26 grudnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 komp. III baonu 1 pp LP, uzyskując stopień kpr. Chory, w końcu stycznia 1915 r. przebywał w szpitalu zorganizowanym na plebanii w Kętach. Następnie powrócił do komp. Ranny na Wołyniu. Po rekonwalescencji w baonie uzupełniającym nr 1. 27 listopada 1916 r. skierowany do służby werbunkowej w Mińsku Mazowieckim. Od maja 1917 r. w 5 komp. 1 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Przydzielony do komp. technicznej 2 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza.

Zwolniony, 23 kwietnia został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 77 i 10 pp.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. W maju 1919 r. w szkole kucia koni we Lwowie.

W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. W 1931 r. posiadał stopień wachm.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 260/1931; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.