Bojownikom niepodległości

Emil Langweil

(1897-po 1933)

Urodził się 18 lipca 1897 r. we Lwowie. Syn Natana i Jetli z d. Benen.

Od stycznia 1914 r. członek Polowych Drużyn „Sokoła” we Lwowie.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionie Wschodnim. Po jego rozwiązaniu (21 września) wstąpił do Legionów Polskich w Wiedniu. Przydzielony do 12 komp. 2 pp LP. W jej składzie wziął udział w kampanii karpackiej, bukowińskiej i besarabskiej. Od 15 września 1915 r. w 11 komp. 2 pp LP. W 1916 r. przydzielony do komp. uzupełniającej  i w lipcu odszedł na front do 3 pp LP. Uczestniczył w walkach na Wołyniu. 13 marca 1917 r. zwolniony z Legionów.

Następnie wcielony do armii austro-węgierskiej.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Był funkcjonariuszem państwowym, od 24 kwietnia 1935 r. pracował jako woźny w dyrekcji ceł. W 1939 r. był bezrobotny.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 131/1933
Źródła

M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010 [tu: Langwein]; „Monitor Polski” nr 131/1933.