Urodził się 9 sierpnia 1897 r. w Rohatynie. Syn Jana i Zofii z Zawirskich.
Od 2 listopada 1918 r. w stopniu szer. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka I (pododcinek Wulka). Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do I baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp).
W niepodległej Polsce ukończył studia, uzyskując dyplom inżyniera architekta. Projektował mosty i konstrukcje żelazo-betonowe m.in. most w Czechowicach-Dziedzicach (1927 r.). Był prof. Politechniki Lwowskiej, kierował katedrą statyki i budownictwa żelaznego i żelazno-betonowego na Wydziale Architektury, którego był dziekanem. W lipcu 1939 r. wybrany na członka senatu tej uczelni.
W czasie II wojny światowej aresztowany przez Sowietów w nocy na 3 stycznia 1945 r., był więziony w obozie sprawdzająco-filtrującym nr 037 w Krasnodonie.
Zmarł 11 lutego 1945 r. w obozie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Zonaty (od 1926 r.).
PSB; „Monitor Polski” 1934, nr 6; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Przedstawiciele nauki miasta Lwowa, „Nasze Drogi” 2009, nr wrzesień-październik.