Urodziła się 30 maja 1895 r. w Ruchocicach koło Grodziska Wielkopolskiego. Córka Tomasza, nauczyciela, i Władysławy z Kłosiów.
Studiowała medycynę na uniwersytetach we Wrocławiu, Monachium i Berlinie. W tym czasie działała w Grupie Narodowej.
Uczestniczka powstania wielkopolskiego. Była lekarzem pomocniczym na froncie zachodnim podczas walk pod Zbąszyniem. Później pracowała w szpitalu wojskowym w Wolsztynie.
Ukończyła studia medyczne na Uniwersytecie Poznańskim, uzyskując dyplom lekarski (27 września 1922).
Mieszkała w Chorzowie. Pracowała jako lekarz reumatolog.
Działaczka społeczna.
Podczas II wojny światowej we wrześniu 1939 r. ewakuowana do Suchedniowa. W 1940 r. aresztowana przez Niemców i osadzona w Chorzowie. Po zwolnieniu z więzienia wysiedlona z mężem do Częstochowy.
W 1945 r. powróciła do Chorzowa, poświęcając się pracy zawodowej.
Zmarła 12 lutego 1984 r. i została pochowana na Cmentarzu przy kościele pw. św. Jadwigi w Chorzowie.
Odznaczona Medalem Niepodległości, w PRL otrzymała złoty Krzyż Zasługi
Zamężna (od 1922 r.) z Edwardem Hanke (zob.), miała córki Irenę (ur. 1923) i Krystynę (ur. 1926) zamężną Spaltenstein oraz syna Janusza (ur. 1925).
„Monitor Polski” nr 64/1938; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; E. Tomkowiak, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918-1919, Poznań 2002.