Urodził się 19 września 1897 r. w Warszawie. Syn Henryka i Stanisławy z Klimaszewskich. Brat Stanisława Pankracego (zob.).
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. sam. z 1 czerwca 1919.
Podjął służbę w Straży Granicznej. W latach 1934–1935 w stopniu podkomisarza SG oficer wywiadowczy Inspektoratu Granicznego „Przasnysz”. Następnie był komendantem komisariatu SG Sulęczyn. Z dniem 30 listopada 1938 r. przeszedł do administracji skarbowej.
W czasie II wojny światowej w stopniu kpt. pełnił służbę w warszawskiej straży pożarnej. Podczas powstania w getcie warszawskim uratował kilkudziesięciu Żydów.
Zmarł w 1945 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
J. Grzesik, Zagłada Żydów (1939–1945), Lublin 2011; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.