Urodził się 14 czerwca 1900 r. w Wilczkowie. Syn Franciszka i Anny z Truchlińskich. Brat Edwarda Karola (zob.).
W czasie I wojny światowej należał do POW ps. „Koniecki”.
Od 1919 r. w Wojsku Polskim. Brał udział w walkach z bolszewikami.
Ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie i z dniem 1 maja 1922 r. otrzymał stopień ppor. piech. Przydzielony do 86 pp, 1 maja 1924 r. awansował na por. piech. Co najmniej od 1928 r. służył w 58 pp. Następnie uczył się w WSWoj w Warszawie (listopad 1933–październik 1935). Awansowany 1 stycznia 1935 r. na kpt. piech., po ukończeniu szkoły był kierownikiem referatu w wydziale mobilizacji i uzupełnień DOK nr IX w Brześciu nad Bugiem.
Podczas kampanii 1939 r. kwatermistrz 2 DP Leg. Brał udział w walkach w ramach Armii „Łódź”, a od 13 września uczestniczył w obronie Modlina. Po kapitulacji załogi twierdzy (29 września) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny m.in. w oflagu XI B w Braunscheigu i II C w Woldenbergu. Uwolniony w 1945 r., powrócił do kraju.
Zmarł 24 lutego 1981 r.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1919, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 259/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.