Engelbert Fajkosz

Urodził się 23 października 1897 r. w Karwinie na Śląsku Cieszyńskim. Syn Karola i Teresy z Marciniaków.

Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

Uzyskał wykształcenie pedagogiczne i od 1922 r. pracował jako nauczyciel. Następnie kierował szkołami powszechnymi z Zaborowicach i (od września 1923) w Sadku pow. Szydłowiec.

Regionalista, gromadził materiały dotyczące powstania 1863 r.

W 1939 r. zmobilizowany do WP, brał udział w kampanii wrześniowej. Po jej zakończeniu powrócił do pracy w szkole. Uczestniczył w działalności konspiracyjnej. W czerwcu 1942 r. aresztowany przez Niemców. 6 czerwca 1942 r. przywieziony do obozu koncentracyjnego w Auschwitz (nr więźnia 37  629). Brał udział w obozowym ruchu oporu. W styczniu 1945 r. został uwolniony przez oddziały sowieckie.

Po wojnie zamieszkał w Końskich, gdzie przez wiele lat pracował w Liceum Pedagogicznym w Końskich.

Członek oddziału koneckiego PTTK, był jego wiceprezesem (1947–1950) i prezesem (1959–1962). Członek Polskiego Tow. Historycznego. Autor prac historycznych dotyczących powstania 1863 r. oraz historii miast m.in. Stąporkowa, Przedborza i powiatu koneckiego. W latach 60. Zamieszkał w Radomiu.

Zmarł 4 lutego 1972 r. w Radomiu i został pochowany na cmentarzu w Końskich.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty z Heleną Purwin (zob.), miał z nią syna Mariana Andrzeja (18 VI 1927-7 I 2002), urzędnika.