Bojownikom niepodległości

Ernest Biedroń

(1892–1943)

Ernest BiedrońUrodził się 24 grudnia 1892 r. w Starej Wsi pow. Nowy Sącz. Syn Stanisława i Antoniny z Szarotów.

Od 1907 r. uczył się w I gimnazjum w Nowym Sączu, a od 1908 r. w tamtejszym II gimnazjum.

W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 15 komp. 2 pp LP. Ranny podczas kampanii karpackiej, leczył się w Wiedniu. Następnie w 7 komp. 4 pp LP. Chory na serce, w sierpniu 1915 r. przebywał w Domu Uzdrowieńców w Kamieńsku. Uzyskał stopień kpr. Od 1916 r. w oddziałach uzupełniających w Kozienicach.

Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w 2 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza i Szaldobos.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 20 pp. Urlopowany, nie powrócił do armii.

Po wojnie mieszkał w Tęgoborzu koło Nowego Sącza.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ. Aresztowany przez Niemców i wysłany do obozu koncentracyjnego w Auschwitz.

Tam zginął 13 marca 1943 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; J. Giza, Legioniści z nowosądeckich gimnazjów czasu Wielkiej Wojny 1914-1918, Kraków-Nowy Sącz 2018; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 64/1937.