Bojownikom niepodległości

Erwin Władysław Gładysz

(1896-po 1937)

Urodził się 23 kwietnia 1896 r. w Wadowicach. Syn Franciszka i Anny.

Ukończył cztery klasy gimnazjum w Krakowie oraz niemiecką szkołę handlową w Bielsku.

Pracował w sklepie w rodzinnym mieście.

W czasie I wojny światowej od 10 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w III baonie 2 pp LP i 7 komp. 3 pp LP. Ranny, 6 stycznia 1915 r., leczył się w szpitalu w Wiedniu. Od 4 czerwca w I baonie 4 pp LP. Ranny 26 listopada na Wołyniu, Do 30 grudnia 1915 r. leczył się w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu, a potem w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. W stopniu sierż. służył w biurach werbunkowych w Busku (kwiecień-2 lipca 1916) oraz w Pińczowie (7 sierpnia 1916-styczeń 1917).

W niepodległej Polsce mieszkał w Poznaniu. Pracował jako nauczyciel.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 259/1937
Źródła

Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 259/1937; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Raporty Polskiej Organizacji Wojskowej Okręg Kielecki i Radomski 1915-1918, Kielce 2006; Zarządzenie prezydenta z 27 VI 1938.