Bojownikom niepodległości

Eugeniusz Babraj

(1896–po 1939)

Urodził się 23 października 1896 r. w Krakowie. Syn Michała.

Z zawodu monter.

W czasie I wojny światowej od 6 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich ps. „Sierpień”. Służył w 1 pp LP, od 23 lutego 1915 r. w jego okm. Wiosną 1917 r. w komp. rekruckiej pułku.

Po 1918 r. w WP. Ukończył szkołę podchorążych i z dniem 1 czerwca 1920 r. otrzymał stopień ppor. piech.

Awansowany 1 czerwca 1921 na por. piech., co najmniej do 1932 r. służył w 59 pp, zaś potem w KOP. Z dniem 1 stycznia 1936 r. awansował na kpt. piech. Wiosną 1939 r. dowodził plut. łączności baonu KOP „Bereźne”.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.