Bojownikom niepodległości

Eugeniusz Biłgorajski

(1896–1943)

Urodził się 16 stycznia 1896 r. w majątku Dojbany w Rosji. Syn Adama.

Kształcił się w rosyjskim korpusie kadetów w Odessie.

W czasie I wojny światowej w latach 1916-1917 dowodził 1 komp. 498 pstrz. Ranny i kontuzjowany podczas walk na Wołyniu.

Od 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. piech., służył kolejno w 81 pp (1923, 1924), KOP (1928), 6 pp leg (1932), a potem (1935, 1939) w PKU/KRU Wilno-Miasto. Wiosną 1939 r. kierował referatem ewidencji.

Podczas II wojny światowej w nocy z 16 na 17 września aresztowany przez Niemców jako zakładnik.

Rozstrzelany przez Niemców 17 września 1943 r. w Ponarach koło Wilna.

Odznaczony Medalem Niepodległości, srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej.

Żonaty z Jadwigą Bielińską.

Źródła

„Monitor Polski” nr 131/1933; H. Pasierbska, Ponary największe miejsce kaźni koło Wilna (1941-1943), Warszawa 1993; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.