Urodził się 17 listopada 1897 r. w Winnikach koło Lwowa. Syn Michała i Anieli z Wrzecionów.
Pracował jako pomocnik kancelaryjny.
W czasie I wojny światowej od 4 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w 4 i 14 komp. 3 pp LP. Ranny jesienią 1915 r., do 3 listopada przebywał w szpitalu w Nagy-Varad, a potem w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. W drugiej połowie lutego 1916 r. w szpitalu twierdzy nr 4 w Krakowie. Superarbitrowany 26 kwietnia 1917 r., uznany za niezdolnego do wszelkiej służby, odesłany do Krakowa i urlopowany. Podjął naukę zawodu w Szkole Inwalidów w Krakowie. 20 maja zwolniony z Legionów.
Po 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z Ukraińcami w obronie Lwowa, podczas której dostał się do niewoli. Po uwolnieniu w stopniu ppor. adm. z 1 czerwca 1919 r. od 1920 r. pełnił służbę w DOGen Warszawa (potem OK nr I).
Po zakończeniu wojny przeniesiony do rezerwy, został zatrzymany w służbie czynnej. Awansowany na por. adm. z dniem 1 czerwca 1921, od 1925 r. służył w 1 baonie KOP. W 1928 r. przebywał na przeszkoleniu w 32 pp, a następnie służył w 76 pp. W 1932 r. był płatnikiem 81 pp. W 1938 r. sprawował funkcję zastępcy komendanta Wojskowego Więzienia Śledczego nr III w Wilnie. Awansowany 19 marca 1939 r. na kpt. adm., był wówczas komendantem Wojskowego Więzienia Śledczego nr VIII w Grudziądzu.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansowany na kpt. (!)
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; „Monitor Polski” nr 260/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.